Ks. Waldemar Kulbat
Życie Kościoła i stolicy Archidiecezji - Łodzi tworzy nierozerwalny splot. Działalność Kościoła towarzyszy życiu mieszkańców miasta od jego narodzin aż po czasy współczesne. Po Drugiej Wojnie Światowej życie duchowe Łodzi znalazło się pod wpływem antyreligijnej ideologii. Jej propagowaniu służyła cała potężna machina totalitarnego państwa. Mimo likwidacji organizacji kościelnych oraz różnych przeszkód administracyjnych Kościół w tym czasie pełnił "rząd dusz" wbrew narzuconej i obcej władzy. Obecnie, drugie co do wielkości miasto w Polsce, liczy około 850 tys. mieszkańców, a wraz z ludnością otaczających Łódź miast-satelitów, prawie milion. Łódź posiada obecnie siedem wyższych uczelni, trzynaście muzeów, cztery teatry, operę, operetkę, filharmonię. Na życie intelektualne i duchowe oddziałuje Biblioteka Uniwersytecka i sieć bibliotek miejskich, liczne księgarnie. Łódź posiada także cztery programy telewizyjne, kilka programów radiowych /obok prywatnego radia Manhattan i Parada także nadajnik radia "Maryja", oraz diecezjalnego radia "Emaus" które w stosunkowo krótkim czasie zyskały wielu słuchaczy/.
O nowym klimacie duchowym i "zderzeniu się" z cywilizacją pluralistyczną /co oznacza wiele zagrożeń/ więcej mówi treść olbrzymiej ilości wydawnictw, książek i czasopism, a także osiedlowe sieci telewizji kablowej i własne anteny satelitarne umożliwiające odbiór kilkunastu czy kilkudziesięciu zachodnich programów telewizyjnych ogromnej liczbie mieszkańców Łodzi. Z drugiej strony życie mieszkańców milionowej metropolii jest kształtowane przez obecność i zaangażowanie archidiecezjalnej centrali, pięćdziesięciu ośmiu wspólnot parafialnych, oraz trzech Wyższych Seminariów Duchownych /diecezjalnego, franciszkańskiego i salezjańskiego/, Filii Akademii Teologii Katolickiej oraz Instytutu Teologicznego, wraz z ich kadrą naukową i studentami. W praktyce oznacza to życie i świadectwo setek tysięcy ludzi, którzy deklarują się jako katolicy. Należy wspomnieć o działalności katechetycznej w szkołach podstawowych i średnich, o opiece duszpasterskiej nad wieloma środowiskami, tej pory zupełnie odizolowanymi od Kościoła. Postawmy więc pytanie: Jaki jest rezultat duchowej i kulturowej konfrontacji chrześcijaństwa ze współczesnym pogaństwem? Jaka jest Łódź, niewierna czy wierna? Jakie są uwarunkowania współczesnej łódzkiej religijności? Owe uwarunkowania, to zniszczenie przez okupanta jednej trzeciej duchownych, przy czym straty te nie zostały później uzupełnione, najbardziej niekorzystny w Polsce stosunek liczby wiernych do liczby istniejących Kościołów, brak kościołów w nowopowstających dzielnicach Łodzi i wiele innych czynników wewnętrznych czy zewnętrznych, ograniczających siłę chrześcijańskiego oddziaływania. Obecnie powstało wiele nowych ośrodków parafialnych, praca duszpasterska zyskała na intensywności, jednak trwająca w ciągu ostatnich lat manipulacja i agresja antykościelna w mediach masowych ujawnia się w życiu miasta.
A oto niektóre symptomy tych zjawisk: Od czasu do czasu można zauważyć napisy antyreligijne na murach kościołów, mają miejsce profanacje w świątyniach i na cmentarzach miejskich, rozbijane są gablotki przy kościołach. Często okazuje się, iż sprawcami są dzieci lub młodzi ludzie wywodzący się ze środowisk dotkniętych patologią społeczną, lub ideologią satanizmu czy nihilizmu. W mieście można spotkać grupki młodzieży afiszującej się satanistycznymi znakami i symbolami. Te wyobcowane z normalnego społeczeństwa grupki społecznej subkultury czy kontrkultury młodzieżowej są w istocie jedynie krzykliwym i hałaśliwym marginesem w odniesieniu do młodzieży objętej katechezą i pozostającej w zasięgu oddziaływania środowisk chrześcijańskich/ co nie oznacza, iż młodzież ta nie zasługuje na szczególną troskę i opiekę ze strony duszpasterzy i katechetów/. Bolesnym problemem w skali miasta jest istnienie patologicznych i patogennych środowisk. Spadkiem okresu niszczenia moralności życia społecznego i zasad chrześcijańskich są meliny pijackie owocujące wzrostem przestępczości. Narasta problem kradzieży, napadów, pobić, a nawet zabójstw dokonywanych przez nieletnich i pełnoletnich przestępców. Zdaniem wielu pedagogów i socjologów istniejący stan rzeczy wynika z anomii i podważania wartości podstawowych, kryzysu rodziny, niszczenia autorytetów wychowawców i Kościoła. Treści antychrześcijańskie przekazywane przez media, resztki dawnej ideologii oraz nowy permisywizm i libertynizm moralny doprowadzają do ukształtowania się środowisk nastawionych wrogo do chrześcijaństwa, zainteresowanych w propagowaniu laickiej koncepcji życia ludzkiego. Środowiska te przekonane o zaletach owej laickiej koncepcji życia gotowe są propagować ideologię "luzu moralnego", choćby nawet za cenę deprawacji środowiska społecznego tworząc fundamenty "cywilizacji śmierci". Działaniu tych "elit" przeciwstawia się działanie chrześcijan, zarówno duchownych jak i świeckich. Chodzi tutaj o świadectwo życia wielu tysięcy chrześcijan przeżywających na serio swoją wiarę. Są to ludzie, którzy nie tylko uznają Boga w swoim sercu, ale również wyznają Go publicznie, trwając we wspólnocie Kościoła. W sercu wielkiego miasta toczy się dialog wierzących z niewierzącymi, w którym to dialogu ,chrześcijanie poprzez ukazanie swojej nadziei, poprzez odwołanie się do tęsknot i poszukiwań swoich braci uwiedzionych urokami konsumpcji i permisywizmu pragną otworzyć ich serca na Wartość Najwyższą - Boga. Wiara chrześcijańskich wspólnot staje się ostatecznym zwycięstwem Kościoła: "Wszystko bowiem, co z Boga zrodzone zwycięża świat, tym zwycięstwem, które zwyciężyło świat, jest wasza wiara"/1J.5,4/.