NOWA SERIA WYDAWNICZA - "BIBLIOTEKA ZAŁOŻYCIELA"
Zgromadzenie Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus od
1997 r. rozpoczęło publikację pism swojego Założyciela -
O. Anzelma od św. Andrzeja Corsini OCD (Macieja Józefa
Gądka, 1884-1969) - w serii zwanej "Biblioteką
Założyciela".
Redaktorem publikacji jest O.
dr Otto Filek OCD. Dotychczas ukazały się następujące
tomiki serii:
1. - Mała droga dziecięctwa duchowego
Ojciec Anzelm Gądek - Założyciel Zgromadzenia Sióstr
Karmelitanek Dzieciątka Jezus, twórca Niższego
Seminarium Karmelitów Bosych w Wadowicach i
Międzynarodowego Kolegium Teresianum w Rzymie,
organizator i wielokrotny przełożony wskrzeszonej
Polskiej Prowincji Karmelitów Bosych, wychowawca
młodzieży zakonnej, pozostawił obszerną spuściznę
piśmienną z zakresu życia wewnętrznego i kierownictwa
duchowego.
Duchowość swoją, zakorzenioną w kulcie
tajemnicy Bożego Dzieciątka, zwaną stąd
"dziecięctwem duchowym" rozwinął przez
przyswojenie sobie "małej drogi" św. Teresy od
Dzieciątka Jezus. Instytutom powołanym do życia oraz
osobom przez siebie kierowanym proponował ideę
dziecięctwa "według praktyki św. Teresy od
Dzieciątka Jezus". Powyższą naukę duchowości
wykładał, objaśniał, pogłębiał w kazaniach,
konferencjach, pismach ustawodawczych, listach,
rozmaitych formułach modlitewnych i poetyckich.
Wobec niemożności publikacji wszystkiego, podjęta
została próba udostępnienia wybranych pism, przewidując
liczbę tomików serii - kilkadziesiąt. W ten sposób
chcemy wyjść na przeciw oczekiwaniom osób
zainteresowanych duchowością o. Anzelma i tych, którzy
przeszli przez jego duchową szkołę.
W pierwszym
tomie zaplanowanej serii popularyzacyjnej myśli
Założyciela zamieszczamy głównie jego artykuły,
określające "małą drogę dziecięctwa" w jej
zasadniczej treści i głównych powiązaniach, z prawem
miłości na czele, z apostolstwem, Eucharystią, z Maryją,
z wypowiedziami papieży itp. Głos tych ostatnich nadał
bowiem nauce Małej Świętej szczególną rangę, i nic
dziwnego, że o. Anzelm stawiał ją jako "normę"
i obowiązek. Do końca swego życia pracował nad jej
ugruntowaniem.
Łódź 1997, ss. 110 + 8 fotografii.
Nakład wyczerpany.
2. - Król mojej duszy
Wyniesiona przez małego Macieja Gądka, ze środowiska
rodzinnego i wiejskiej parafii, cześć Dzieciątka Jezus o
charakterze popularnym, pogłębiała się teologicznie i
pod względem formy kościelnej, gdy zetknął się z kultem
Dzieciątka w Karmelu, zwłaszcza z jego formami
pochodzącymi z ośrodków: Beaune we Francji i w Pradze
czeskiej.
Erygując w 1914 r. Bractwo Dzieciątka
Jezus Praskiego w krakowskim kościele Karmelitów Bosych
i będąc pierwszym jego kapelanem, opracował tzw. Drogę
Betlejemską i hymn bracki Królu mej duszy. Członkom
bractwa proponował przyswajanie sobie cnót
Dzieciątka.
Wiernym, utrapionym wojną w półoblężonym
Krakowie, niósł pociechę przekazywaniem, jak Dzieciątko
Jezus dzieli z nimi dolę uchodźców, bezdomnych i
okrytych żałobą po poległych. W rozmyślaniach
(VIII-XXXI) wybranych ze zbioru "Mała historia
Dzieciątka Jezus" ukazywał doskonałości Dzieciątka,
godne naśladowania. Objaśnianiem Imienia Jezus
podkreślał soteriologiczne znaczenia nabożeństwa do
Praskiego Dzieciątka. Teksty medytacyjne są owocem nie
tylko wiedzy teologicznej, lecz kontemplacji Dzieciątka.
Kontemplowaniem Dzieciątka wypełniał swoje bezsenne
noce, i do kontemplowania piękności Dzieciątka zachęcał
Siostry Zgromadzenia. Tym bardziej, że jest ono Mistrzem
dziecięctwa duchowego. Jak dalece O. Założyciel
przeniknięty był duchem Dzieciątka Jezus, co należy
rozumieć także jako duchem synostwa Bożego, świadczy
zwierzenie podczas zaopatrywania go sakramentami
chorych: "Całe życie ćwiczyłem się w miłości
Dzieciątka Jezus".
Łódź 1998, ss. 166 + 8
fotografii.
3. - Matka Bożego Dzieciątka i dzieci Bożych
Maryjna grupa wybranych przez nas pism o. Anzelma,
zwłaszcza młodzieńczych, jest wyraźnie odbiciem jego
osobistych związków z Maryją. Poświęcony Maryi jeszcze
przed urodzeniem przez matkę, potem cudownie uzdrowiony
przez Matkę Bożą Częstochowską, do której ojciec w
intencji synka i żony pielgrzymował, w końcu jako
nowicjusz poświęcający się formułą Grignona de Montfort
Matce Bożej, entuzjazmował się myślą: Jestem dzieckiem
najwspanialszej Królowej świata (Notatki nowicjackie). W
poematach zaplanował maryjnie całe życie i wyraził
zdecydowaną wolę życia miłością Maryi, ofiarnie, z
"piętnem niewolnika", wytrwale aż do
"śmierci z miłości".
W szeregu artykułów,
kazań i konferencji (III-VIII) sławi o. Anzelm głębię
tajemnic "predestynowanej" od wieków
Niepokalanej i dziewiczej Matki Jezusa. Unoszony
podziwem nad Jej pięknem i macierzyńską dobrocią
przetwarza maryjne teksty Bernarda i Alanusa w
stroficzne wersety. Część osobną stanowią teksty o
charakterze historycznym. Podaje w nich o. Anzelm, jak
Maryja wypełniała wprost całe życie świętych, była
ideałem wiernych wszelkich stanów i powołań oraz
"formą życia" zjednoczonego z Bogiem. Rozważa
także sens szczegółowych nabożeństw: majowego,
różańcowego, szkaplerznego, "Anioł Pański".
Nie ujdzie jego uwagi nauka Soboru Watykańskiego II o
Maryi (IX-XXI).
Urzeczony pięknem Madonny
Ostrobramskiej, a takich impresji maryjnych musiał mieć
więcej, przyznał się, że Maryja "Matka
Miłosierdzia" serc wszystkich ukojenie
"uwięziła" także jego serce.
Łódź 1998,
ss. 207 + 8 fotografii.
4. - Opiekun Dzieciątka Jezus
Święty Józef był ulubionym patronem o. Anzelma, nie tyle
z racji posiadania jego imienia nadanego mu na równi z
Maciejem, podczas chrztu, ani wskutek tradycyjności jego
kultu w Karmelu polskim, ile zwłaszcza dzięki odkryciu
powinowactwa duchowego ze św. Józefem. Ojciec Anzelm
miał siebie za człowieka pracy, a równocześnie człowieka
wewnętrznego, skoncentrowanego na Dzieciątku Jezus.
Łatwo przeto wczuwał się w swojego świętego, wnikając
weń okiem duchowym. Podkreślał, że odmienny jest obraz
Józefa postrzeganego rozumem a inny obraz powstały z
poznania wiarą, która jedynie może dostrzegać należycie
jego wielkość w Rodzinie Nazaretańskiej i w
Kościele.
Józef z Nazaretu jest wyjątkowym
powiernikiem tajemnic Bożych, stąd oryginalna nazwa
nadana mu przez o. Anzelma: "sekretarz Ojca
niebieskiego". Wybrany na Oblubieńca Dziewiczej
Matki Boga i mniemanego Ojca Jezusa Syna Bożego,
przeznaczony na Opiekuna Kościoła i wszystkich rodzin,
został przyozdobiony przez Boga wszystkimi przymiotami
sprawiedliwych, tak iż mimo jego ukrycia jest on
"wielkością milczącą".
W stanowisku św.
Józefa, obecnego w najdonioślejszym momencie ekonomii
zbawienia, dopatruje się o. Anzelm różnych
"urzędów" św. Józefa, zwłaszcza "ojcostwa
duchowego" wobec wiernych Kościoła. Ten Mistrz
Jezusa jest patronem dusz modlitwy i "mistrzem
codzienności" w oczach ludzi pracy. Jako troskliwy
Opiekun Świętej Rodziny godzien jest naszego
"zawierzenia", a do jego czci są dzisiaj
zobowiązani wszyscy.
Łódź 1999, ss. 172 + 8
fotografii.
5. - Przyszła Mała Teresa
Idea dziecięctwa duchowego posiadała u o. Anzelma
wcześniejszą genezę w kulcie Dzieciątka Jezus. Jednakże
ilekroć podawał jego określenie lub proponował jako
normę formacyjną, duchową, apostolską itp., tylekroć
zwykł zaznaczać odniesienie do praktyki św. Teresy od
Dzieciatka Jezus, czyli do jej "małej drogi
dziecięctwa duchowego". Dlatego też gdy Teresa
ukazała się na ołtarzach jako błogosławiona (1923 r.),
potem święta (1925 r.), co podniosło powagę jej nauki,
o. Anzelm podjął się formalnie wykładu jej duchowości,
głosząc serie okazyjnych kazań podczas tryduów w 1923 i
1924 r.
Misją św. Teresy było, stwierdzał w
kazaniach, przynieść współczesnemu człowiekowi to, czego
on najbardziej potrzebuje, to jest głosić wszystkim
miłość Boga jako miłosiernego Ojca względem
"małego" człowieka. Następnie ukazać
człowiekowi nowy model doskonałości chrześcijańskiej,
prostej, radosnej i dostępnej dla każdego, dosłownie
każdego wierzącego, jakiegokolwiek stanu i wieku, i w
jakichkolwiek żyjącego warunkach. Bo Teresa to święta
miłości, i cała święta, ambitna aby stać się sercem w
Kościele. To święta uśmiechnięta ze wspaniale urobionym
charakterem, umiejętnie kształtująca powierzone sobie
osoby na dzieci Boże.
Trzeba tylko uznać szczerze
swoją małość, zaufać dobremu Bogu, skierować się do
źródła miłości, tj. Eucharystii, a potem otworzyć swoje
serce na bliźniego i miłować go tak, jak umiłował go
Chrystus. W ten sposób, a jest on jedyny, odpłacimy Bogu
miłością za miłość. W podkreślaniu aktualności nauki
Teresy i ukierunkowaniu jej wiernych w Polsce na Wschód
okazał się o. Anzelm wprost proroczym.
Tomik ten
zawiera indeksy oraz streszczenia w języku francuskim do
wszystkich pięciu tomików.
Łódź 2000, ss. 206 + 8
fotografii.
6. - Zasady życia duchowego
W zbiorze pism o. Anzelma, poświęconym dziedzictwu
duchowemu, jego "Nauki o życiu duchownym"
zajmują miejsce szczególne. W żadnym bowiem innym swoim
traktacie czy zbiorze konferencji nie omówił faktu
powstawania i rozwijania się życia duchownego opartego
na łasce usynowienia Bożego, odzyskanej dzięki
odkupieniu przez Chrystusa. Kiedy autor podejmował ten
monograficzny cykl artykułów, miał już znaczny zasób
doświadczenia: w kaznodziejstwie, głoszeniu konferencji
rekolekcyjnych, a zwłaszcza w kierownictwie duchowym.
Bardziej niż prośby redaktora "Głosu Karmelu"
skłoniła go do pisania świadomość konieczności kładzenia
u podstaw życia duchowego mocnego fundamentu w postaci
pewnej wiedzy, jasnej, gruntownej, w miarę zwięzłej, jak
katechizm, a która jest po prostu teologią życia
chrześcijańskiego. Brak tej wiedzy jest zdaniem o.
Anzelma najczęstszym powodem zastojów na drodze
duchowej, a nawet porzucania drogi ducha. Uczynił przeto
wysiłek takiego zakorzenienia życia duchowego w
tajemnicy Boga, by jego szczep nigdy nie usechł u tego,
kto mocno trzyma się właściwej gleby.
Wykład ukazuje
życie duchowe wypływające z życia Trójcy Świętej,
zakorzenione w tajemnicy Wcielenia i Odkupienia,
wszczepione w naszą naturę ludzką i pomnażane przez
sakramenty Kościoła, kształtowane według wzoru Jezusa
Chrystusa, Jego Matki Wszech-Pośredniczki łask, Maryi,
pobudzane przykładem świętych i kierowane przez pasterzy
Kościoła. Wysunięcie tych zasad na czoło zagadnień życia
duchowego.
Tomik 6 rozpoczyna "piątkę"
tzw. pism systemowych O. Anzelma i posiada Spis treści w
j. polskim i j. angielskim.
Łódź 2001, ss.234. (bez
fotografii).
7 - Mały traktat o dziecięctwie duchowym
Traktat o dzięcięctwie duchowym napisał Sługa Boży o.
Anzelm w Warszawie w 1955 r. Autor wniósł w ten mały
podręcznik formacji swego Zgromadzenia nie tylko swego
ducha i żarliwość fundatora, lecz nadto pewne
teologiczne przemyślenia. Przeszczepiając na grunt
polski duchowość terezjańską sięgnął do gleby
ewangelicznej i zakorzenił ją w tajemnicy Chrystusa i w
łasce przybranego synostwa Bożego. Podejmując
opracowanie "drogi dzięcięctwa duchowego",
takiej, jaką odkryła św. Teresa i wskazała z łoża
śmierci (por. Ostatnie rozmowy), stąd podtytuł
"Traktatu": "według praktyki świętej
Teresy od Dzieciątka Jezus", o. Założyciel zdał
sobie rychło sprawę, że Traktat w takim praktycznym i
przykładowym ujęciu nie wystarczy, by przelać swym
duchowym dzieciom w pełni swój charyzmat, i że one
pragną otrzymać wykład z podaniem "fundamentalnych
założeń" teologicznych, mianowicie, odsłonięciem
samych "korzeni" duchowości dzięcięctwa.
W tekście rozprawy o. Anzelma stykamy się ze
stwierdzeniem, że Miłość jest ożywczym centrum i sercem
życia duchowego, oraz że także na drodze dzięcięctwa
duchowego wszystko zaczyna się przez miłość, i wszystko
kończy się w miłości. W miłość wprowadzają dziecko
pierwsze cnoty, prostota, pokora, szczerość, ubóstwo, a
potem z miłości dojrzałej wyrastają nowe wielkie
wartości.
"Mała droga" przejęta od św. Teresy od Dzieciątka Jezus, poddana nowej refleksji teologicznej, urosła pod piórem o. Anzelma w rozprawę, tak iż Autor nazwał ją traktatem, w sensie rozwinięcia, objaśnienia i zastosowań. Stała się dzięki temu, mimo cech syntezy pewną doktryną i wykładnią całokształtu życia duchowego. Jest w nim wyraźny punkt wyjścia: Bóg miłości miłosiernej, następnie zarysowane zostają okresy rozwojowe, wreszcie owocujące życie w wymiarze nie tylko osobistej świętości, lecz i apostolskiej płodności oraz "pełni Chrystusa" (Ef 4, 13) w Jego Mistycznym Ciele, wreszcie w "pełni prawa miłości" (Rz 13, 10). Swymi dopowiedzeniami "fundamentalnych zasad" do uprzedniego Traktatu usiłował O. Anzelm dopracować "formę życia" Karmelu Dzieciatka Jezus. Rozwijana do końca doktryna o dziecięctwie duchowym pozwoliła mu proponować dziecięctwo nie tylko osobom zakonnym, lecz także kapłanom, świeckim, młodzieży, a także osobom podeszłego wieku.
Po opublikowaniu drobnych pism o. Anzelma, będących wcześniejszą recepcją nauki św. Teresy od Dzieciątka Jezus ("Mała droga dziecięctwa duchowego", tom 1 BZ, Łódź, 1997 i "Przyszła Mała Teresa", t. 5 BZ, Łódź 2000), obecnie, zgodnie z daną obietnicą i planem wydawniczym, podajemy w 7 tomie BZ dziełko o. Anzelma, będące dojrzalszym owocem jego przemyśleń i wykładem charyzmatu Zgromadzenia Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus. Jednakże nie było ono ostatnim słowem Założyciela. Nadal bowiem pracował nad rozwojem swej osobistej duchowości i propagował duchowość dziecięctwa wśród osób spoza kręgu zakonnego. Starał się jeszcze pogłębiać fundamenty charyzmatu, naświetlał "małą drogę", odkrywał dynamikę rozwojową "małych dusz", znaczył momenty nowych okresów, zwracał uwagę na kolejne zastosowania, i tym sposobem zgromadził materiał na nową część dzieła. Skupiliśmy go i dołączyli jako "Dopowiedzenia" do Traktatu, kierując się myślą i wyraźną wolą Kościoła.
Podstawą niniejszej edycji Traktatu jest odnaleziony ostatnio brulion, maszynopis z odręcznymi poprawkami Autora, i temu tekstowi przyznaliśmy pierwszeństwo przed szeregiem odpisów, jakie dotychczas służyły do użytku wewnętrznego w Karmelu. W nielicznych przypadkach poprawiony został szyk zdania, zastosowano obecną pisownię i interpunkcję; pozostawiliśmy nietknięty styl i frazeologię, mając na uwadze wspomnianą wyżej intencję Autora, uchronienia doktryny duchowej Teresy przed zniekształceniami. Wybór dopowiedzeń, przypisy w tekście i u dołu stron oraz tytuły rozdziałów i podrozdziałów pochodzą od wydawcy.
8 - Mała historia Dzieciątka Jezus.
Rozmyślania na Adwent i okres Bożego Narodzenia.
W dziesięć lat po Traktacie o. Anzelm napisał siostrom swojego
Zgromadzenia nowy zbiór rozmyślań, będących w swej oryginalnej formie
kontemplacjami obejmującymi poszerzone horyzonty obrazu - przez ogląd
tajemnicy Bożego Macierzyństwa Maryi, wewnętrznego życia Najświętszej
Rodziny w Nazarecie i wtajemniczanego stopniowo we wszystko dziewiczego
Oblubieńca - św. Józefa.
Mała historia Dzieciątka Jezus jest
ostatnim, systematycznym i dydaktycznym wykładem ducha dziecięctwa, jaki
zostawił o. Anzelm w testamencie swemu Zgromadzeniu. Ukończył jego
opracowanie 15 października 1965 r., równe cztery lata przed śmiercią.
Szczególną wartość tym rozmyślaniom nadaje fakt, że o. Anzelm pisze je w
okresie swojego najbardziej intensywnego życia duchowego. Wśród
kontemplacyjnych oschłości, które przeżywa jak starzec Symeon oczekujący
nawiedzenia (por. Łk 2, 25), sięga do zdrojów Pisma Świętego i pism
Ojców Kościoła. Może nawet nie uświadamiał sobie tego, że na potrzeby
posoborowej odnowy pozostawia przykład medytacji biblijnej i
teologicznej.
Tajemnice Wcielenia Słowa Bożego, Macierzyństwa
Bożego Najświętszej Maryi Panny, dziecięctwa Jezusa oraz życia Świętej
Rodziny bierze za podstawę życia duchowego, a zwłaszcza formacji
zakonnej. Nazaret i Betlejem stanowią szkołę życia ewangelicznego, w
której Dziecię Jezus jest Mistrzem wszelkich umiejętności, pracy,
modlitwy i ofiary.
Na drodze dziecięctwa duchowego, wytyczanej
dziesiątki lat przez Założyciela, w końcowej fazie osobistego rozwoju
odczuwa się mistyczny powiew. Łaska powołania do życia konsekrowanego
pociąga ku doświadczalnemu przeżywaniu tajemnicy synostwa Bożego, które
staje się dostępne w szarzyźnie codziennego życia i w trudach
apostolstwa nie mniej niż wśród uniesień miłości ku Chrystusowi i
Kościołowi. W ostatniej medytacji ukazuje się życie z mistycznymi,
realnymi perspektywami, które to wyżyny rzeczywiście osiąga się, jeśli
zdąża się na nie prostą drogą Woli Bożej. Łaska dziecięctwa Bożego
dojrzewa wreszcie na krzyżu, podobnie jak na drzewie krzyża w sposób
najdoskonalszy wyraził Chrystus swój synowski stosunek do Ojca (por. Ps
31, 6; Łk 23, 46). Żłóbek, warsztat pracy w Nazarecie, krzyż na
Golgocie, tabernakulum i niebo, to wymiary "szerokości i długości,
wysokości i głębokości" miłości (por. Ef 3, 18), jaką daje nam
poznać Chrystus.
9 - Msza św. w przeżyciu kontemplacyjnym
Tekst 9 tomu stanowi seria 34 artykułów pt. "Z rozważań o Mszy świętej" w rocznikach "Głosu Karmelu" z lat 1935-1938. Wobec możliwości używania mszału trydenckiego, stało się możliwe opublikowanie duchowego komentarza sł. B. o. Anzelma do tego mszału.
Zamiarem Autora było poprowadzenie dusz drogą ducha liturgicznego, zwłaszcza życia eucharystycznego, ku zjednoczeniu z Bogiem. Najświętsza Eucharystia przez usta szafarza nie tylko wzywa do milczącej adoracji i kontemplowania, lecz - jak twierdzi o. Anzelm - Eucharystia kształtuje i rozwija w nas kontemplację. Ojciec Anzelm odsłania nam obraz własnej gorącej duszy kapłańskiej. Ukazuje sposób ciągłego dążenia i stopniowego wznoszenia się wzwyż do coraz pełniejszego "zjednoczenia przekształcającego" i rozkosznego. Uwagi Ojca Anzelma czy raczej jego własne przeżycia informują nas, że łaski eucharystycznego życia jak: oczyszczenie Słowem Bożym, oświecanie liturgiczną modlitwą, budzenie wyższych uczuć duchowych, pomagają nam do zjednoczenia z Bogiem. W swoim traktacie mistycznym "Rozważania o Mszy świętej" Sługa Boży stwierdza faktyczną spójność kontemplacji i modlitwy liturgicznej.
11 - Naśladujcie, co sprawujecie. Rekolekcje dla kapłanów.
Po wydaniu w serii Biblioteki Założyciela dziesięciu tomów pism sł. B. o. Anzelma przystąpiliśmy do publikacji nowej grupy jego pism, mianowicie konferencji rekolekcyjnych, głoszonych kapłanom i osobom zakonnym, a także świeckim. Rozważania te są one osnute na ofierze Mszy świętej.
Sługa Boży wiele lat swego życia poświęcił formacji kapłanów, jako ojciec duchowny alumnów, spowiednik i rekolekcjonista, wykładowca przedmiotów teologicznych, wreszcie rektor międzynarodowej uczelni i wizytator apostolski seminariów w Polsce i w Rzymie. Śledził z uwagą drogę kapłańską swoich byłych alumnów, służąc radami i wspierając modlitwą. Prezentowane konferencje rekolekcyjne zrodziły się z przeżywania własnego kapłaństwa, z wiedzy teologicznej i doświadczenia wychowawcy. Przepojone są one wskroś duchowością eucharystyczną i biblijną.
Inne publikacje wydane przez Archiwum Założyciela:
1. Dokumentacja III Sympozjum poświęconego pamięci
O. Anzelma Gądka z okazji 30 rocznicy jego śmierci pod
red. O. Ottona Filka OCD, Jest wśród nas, Łódź 2000, s.
164.
Publikacja zawiera m.in. List J.E. Abpa Wł. Ziółka do
przełożonej Generalnej Zgromadzenia Sióstr Karmelitanek
Dzieciątka Jezus, referaty, tekst akademii, poezje, dwa
Aneksy oraz archiwalne fotografie.
|
2. O. Piotr Neumann OCD, Duchowość laikatu w
kierownictwie duchowym O. Anzelma Gądka OCD,
Archidiecezjalne Wydawnictwo Łódzkie, Łódź 2000, s. 32.
Jest to obszerny referat wygłoszony przez autora w
Łodzi w dniu 16.X 1999 r. podczas III Sympozjum
poświęconego pamięci Sługi Bożego z okazji 30 rocznicy
jego śmierci.
3. O. Anzelm od św. Andrzeja Corsini OCD, Szata
Maryi. Rozważania o szkaplerzu. Wyboru tekstów dokonał
O. Otto Filek OCD. Zbiór wydany z okazji Jubileuszu
750-lecia szkaplerza karmelitańskiego. Łódź 2001. Nakład
wyczerpany.
|
4. Papeteria wydana z okazji 80 lat istnienia
Zgromadzenia Sióstr Karmelitanek Dzieciątka Jezus (1921
2001) zawiera 16 wzorów; są to rysunki S. Marceliny
Jachimczak KDzJ (1912-1990) przedstawiające Dzieciątko
Jezus oraz sentencje Założycieli: Sł. B. Matki Teresy
Kierocińskiej oraz O. Anzelma Gądka OCD wyrażające
duchowość Zgromadzenia - ducha Bożego dziecięctwa.
Papeteria zawiera 16 kart formatu A5 i 4 karty form. A4.
5. O. Otto Filek OCD, Sługa Boży O. Anzelm od św.
Andrzeja Corsini. Profil duchowy z dodatkiem myśli
i rad duchowych O. Anzelma wyjętych z jego Listów do
Sióstr Zgromadzenia, wg wyboru dokonanego przez S.
Anzelmę Pawłowską (1916-1976) kDzJ. Biografia została
wydana na otwarcie procesu beatyfikacyjnego O.
Anzelma.
Łódź 2002, ss. 102.
|
6. Sługa Boży O. Anzelm od św. Andrzeja Corsini
OCD, Myśli i słowa. Wybór 999 myśli Sługi Bożego
opracowany przez O. Efrema Bieleckiego OCD na bazie
tomików "Biblioteki Założyciela".
Kraków 2002, s. 212.
|
7. Sługa Boży O. Anzelm od św. Andrzeja Corsini
OCD, Będę mówił do twego serca, Łódź, 2002, s. 64.
Są to 10-dniowe rekolekcje nowicjackie Sługi Bożego, które
wydaliśmy dla upamiętnienia 100-lecia Profesji zakonnej
w Karmelu 1902-2002.
|
8. Ojciec i Opiekun. Nowenna rozmyślań o św. Józefie.
Pomimo skąpego udokumentowania przez ewangelistów życia św. Józefa, potrafił o. Anzelm wiele i rzeczowo o nim mówić i pisać. Nakazywał patrzeć na św. Józefa obecnego w Rodzinie nazaretańskiej w łączności z Jezusem i Maryją. Tajemnica ścisłego zjednoczenia z Jezusem i Maryją stała się światłem odsłaniającym mu tajemnicę Józefa. Równocześnie osobiste życie wewnętrzne, nawyk skupienia i praktyka obecności Bożej uprzytomniła o. Anzelmowi bliskość postaci Józefa jego życiu. To powinowactwo duchowe uzdolniło go do "wczucia się" w św. Józefa. W wyniku duchowej obserwacji nakreślił nam o. Anzelm obraz św. Józefa wybitnie kontemplacyjny, tak iż ten główny profil św. Józefa, jak następnie "widzenie" w nim męża modlitwy i pracy, człowieka wiary, pokory, prostoty, ozdobionego po prostu wszystkimi cnotami, to cały ów "mąż doskonały" (Mt 1, 19). Życiorys duchowy św. Józefa jest jakby autobiografią duchową samego o. Anzelma.
W ostatnich latach życia (1961) Sługa Boży zebrał jeszcze raz owoce swych rozmyślań o św. Józefie i przeredagował tekst nowenny wygłoszonej w Wadowicach w 1920 r. i tę nową redakcję rozmyślań właśnie tu publikujemy. Jako dodatek prezentujemy dwa referaty z 38. ogólnopolskiego Sympozjum Józefologicznego w Kaliszu, z roku 2007. Na końcu zamieściliśmy uroczysty Akt poświęcenia św. Józefowi polskiego Karmelu, wypowiedziany przez O. Anzelma w Wadowicach w 1948 roku.
|
9. "Sługa Boży o. Anzelm Gądek OCD w służbie życia konsekrowanego".
V Sympozjum.
Sympozjum pod hasłem: "Sługa Boży o. Anzelm Gądek OCD w służbie życia konsekrowanego", odbyło się 21 kwietnia 2010 r. w Warszawie na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego. Wydane drukiem materiały V Sympozjum poświęconego życiu i nauczaniu Sługi Bożego w serii "Mistyka Polska", pod red. ks. prof. Stanisława Urbańskiego, stanowią zbiór konferencji wygłoszonych przez znanych prelegentów. Sesja okazała się być odkrywczą, tak co do duchowości o. Anzelma, jak też pozwoliła dostrzec "jakość" jego kapłańskiej służby Kościołowi oraz wkład Sługi Bożego w duchowość polską i formację karmelitańską.
Publikacja, w ramach "Dodatku", zawiera niewielki zbiór pieśni liturgicznych ku czci Najśw. Serca Pana Jezusa oraz ku czci Dzieciątka Jezus. Teksty pieśni zaczerpnięto z wybranych pism Sł. B. o. Anzelma, ich adaptacji dokonała s. Ewelina Wrześniewska. Muzykę napisał ks. prof. Ireneusz Pawlak, wykładowca muzykologii na KUL.
|
Powyższe publikacje, jak również folderki i obrazki z
Modlitwą o łaski za przyczyną Sługi Bożego oraz o jego
beatyfikację można zwracać się na adres Postulacji.
Zamówienia można kierować na adres:
Archiwum Założyciela
ul. Złocieniowa 38, 91-358 ŁÓDŹ
tel. (0-42) 659-24-97; 659-21-77
e-mail:
azkarmel@archidiecezja.lodz.pl
|
