W DRODZE DO CZŁOWIEKA

Tej jesieni nowy rok akademicki w polskich uczelniach szczęśliwie wypada w nowym polskim czasie. Pierwsze dni roku zbiegają się z początkami tego czasu. Dni następne i kolejne miesiące przebiegać będą w nowym czasie już zaawansowanym. Narzuca się więc pytanie, czy tylko przebiegać będą, czy też współuczestniczyć w rozwoju wydarzeń i w przywoływaniu nowych do istnienia, żeby to, co się poczęło, mogło wzrastać i dojrzewać.
Zapewne nie sposób już będzie powrócić tylko do prac pozostawionych przed paroma miesiącami na okres lata. Każdą uczelnię czeka olbrzymi zaiste i bardzo żmudny trud twórczego wchodzenia w ów nowy czas - współtworzenia go i współrozwijania. W tym względzie - powiedzieć trzeba - nastał czas piękny: wymarzony, z dawna oczekiwany, ofiarnie zdobyty.

2. Jestem wielce zobowiązany Waszej Magnificencji oraz Senatowi Politechniki Łódzkiej za zaszczytne zaproszenie mnie do wzięcia udziału w dzisiejszej inauguracji roku akademickiego. Czuję się tym bardziej zaszczycony, że po ośmiu latach trudnego dojrzewania czasu, po raz wtóry z bliska dzielić mogę radość Państwa, że Politechnika wkracza w kolejny rok swego życia.
Od pierwszych chwil mej posługi pasterskiej w Łodzi takie właśnie nosiłem pragnienie, żeby to, co się w naszej wspólnej, wielkiej siedzibie przedsiębierze dla jej pomyślniejszego istnienia: w sferze materii i ducha, myśli i czynu rąk, mogło się dokonywać przy żywym współudziale wszystkich osób odpowiedzialnych za Łódź; żeby radości i smutki, nadzieje i zmagania jednych, były radością i smutkiem, nadzieją i ciężarem każdego z nas. I dlatego rad jestem ogromnie, że to pragnienie się dziś spełnia - dla dobra Łodzi, dla jej wzrostu w sile i w prawdzie.

3. Dzieląc dziś Państwa nadzieje, jakie budzi nowy rok akademicki i jakie na nowo roznieca ten oto rok, niech mi będzie wolno wyrazić najlepsze życzenia Waszej Magnificencji i wszyst-kim, którzy stanowią Politechnikę Łódzką: Dostojnemu Senatowi, Paniom i Panom Profesorom, całej Kadrze naukowo-dydaktycz-nej, Pracownikom Administracyjnym i wielotysięcznej Braci Studenckiej. Niech za Waszą, Wielce Szanowni Państwo, przyczyną materia brata się z duchem, niech ją ożywia twórcze tchnienie Waszych umysłów, niech w drodze do człowieka nie natrafi na przeszkodę ludzkich załamań, nadwątlonej odwagi, postoju na bezdrożach. Niech dzięki Wam Politechnikę Łódzką opuszczają inżynierowie na miarę jutra, którego zarysy odsłaniają się już dziś, choć jeszcze we mgle: bogaci w wiedzę i w najrzetelniej pojmowane człowieczeństwo.

Inauguracja roku akademickiego
w Politechnice Łódzkiej,
3 października 1989 r.