Świętowanie Uroczystości Patrona naszego Zakonu

16 października 2025

W piątek 3 października, w wigilię Uroczystości św. Franciszka z Asyżu zaszczycił nas swą obecnością szczególny Gość – Biskup Piotr Kleszcz. Najpierw spotkałyśmy się z Dostojnym Gościem na terenie klasztoru na wspólnej agapie. Przybyli również na tym spotkanie ks. Abp Władysław i księża kapelani. Było bardzo miło i radośnie, ks. biskup Piotr grał także na gitarze i wspólnie śpiewaliśmy franciszkańskie piosenki.
O godz. 18.00 przeszliśmy do kościoła na Transitus – piękne i wzruszające nabożeństwo upamiętniające przejście Świętego Franciszka z życia ziemskiego do nieba – które poprowadził Biskup Piotr. W nabożeństwie uczestniczyła również Oaza Franciszkańska i wielu wiernych z naszego kościoła.
Następnie pozostaliśmy na nabożeństwie różańcowym prowadzonym przez naszą wspólnotę zakonną. Kolejnym punktem była Msza o godz. 19.00 św. z Uroczystości św. Franciszka. W czasie Liturgii młodzież oazowa zaśpiewała Pieśń Słoneczną św. Franciszka wprowadzając nas – jak się wyraził bp Kleszcz w homilii – w temat, który towarzyszy przez cały ten rok wszystkim franciszkanom na całym świecie, gdyż w tym roku obchodzimy 800 lat od sformułowania tej Pieśni, w której wszystko jest skierowane ku Stwórcy. Św. Franciszek pokazuje w niej, że można cieszyć się z wszystkiego i chwalić wszystkim Boga, widział piękno natury, które go zachwycało, które kochał, podczas gdy współcześnie mu żyjący mówili, że ten świat jest zły, wszystko jest złe, wszystko przeklęte. Franciszek nie koncentruje się jednak na pięknie tego świata, ale ono ukierunkowuje go na Boga.
Dalej Biskup wskazał na to, co różni Franciszka od ekologów, którzy też mówią o pięknie tego świata. Dla ekologów natura jest najwyższą wartością, dla Franciszka – choć piękna i ważna – taką nie jest, ona pokazuje mu drogę do Boga. Pan Bóg jest w centrum, wszystko służy, pięknieje dzięki Panu Bogu. Franciszek mówiąc o naturze, że jest piękna, dobra, pokorna, itd., mówi o przymiotach Boga. Franciszek przez Pieśń Słoneczną ukazał dobroć Boga pomimo, że nie zasługujemy na nią.
Kiedy śpiewamy razem, to chwalimy Pana Boga również w ten sposób, że chowamy gdzieś swój egoizm (żeby moje było na wierzchu) – to jest tak jak w orkiestrze symfonicznej, grupy instrumentów grają co innego, a wszystkie dla wspólnego dobra. Nasze ludzkie życie też przypomina taką melodię, czasem się wznosi, czasem opada, czasem jakiś krzyżyk się znajdzie, jakiś bemol, załamania melodii, jakiś akord dziwny, który później daje pewne rozładowanie, tak jak w naszym życiu. Św. Franciszek chce nas uczyć, byśmy wszyscy wychwalali Pana Boga tak, jak potrafimy.
Po skończonej Liturgii Mszy św. pożegnałyśmy Dostojnego Gościa, któremu jesteśmy bardzo wdzięczne – dziękujemy i życzymy wspaniałych owoców w posłudze biskupiej i duszpasterskiej.

W sam dzień Uroczystości, 4 października, porannej Mszy św. przewodniczył ks. Abp Władysław. W homilii powołał się na wypowiedź ks. Prymasa Stefana Wyszyńskiego o św. Franciszku, nazywając go Przyjacielem Boga, Przyjacielem człowieka i Przyjacielem stworzonego świata. Zauważył, iż przyjacielem Boga i człowieka powinien być każdy wierzący. Nie jest łatwo, tak jak św. z Asyżu, uważać za dobro np. ogień, śmierć, a św. Franciszek wszędzie i we wszystkim widział dobro. Kończąc mówca zaprosił do modlitwy, aby św. Franciszek rozszerzył nasze serca, by potrafiły dostrzegać wokół dobro.