4 maja - Jubileusz 45 lat sakry biskupiej naszego ks. Arcybiskupa Władysława Zió

14 maja 2025

Jubileusz ten obchodziliśmy uroczyście podczas Mszy św. o godz. 10.00, na której zgromadziła się licznie nasza wspólnota kościelna, by razem z Dostojnym Jubilatem przeżywać ten ważny dla Niego czas, dziękować za Jego osobę i posługę. Pięknie wyraziła to na wstępie Mszy św. w imieniu całej Wspólnoty pani Teresa, mówiąc między innymi:
„Przez 45 lat nieustannie jesteś w tej naszej małej wspólnocie, pomimo, że przecież prowadzisz, posługujesz w całym łódzkim Kościele. Pozostanie w naszej wdzięcznej pamięci bardzo wiele spotkań, przeżyć z Twoim udziałem. Towarzyszysz nam w naszych dolach i niedolach życia wspólnotowego, rodzinnego, prywatnego. Jesteś po prostu pośrodku naszych rodzin, jesteś wśród nas i dla nas. Za to wszystko chcielibyśmy dziękować i dziękować... Ale słów nie starcza, niech za to wszystko wypowiedziane i niewypowiedziane wystarczą dzisiaj słowa psalmu 118: Dziękujcie Panu, bo jest dobry, bo Jego łaska trwa na wieki.
Niech ta łaska - Drogi Arcybiskupie towarzyszy Ci we wszystkich myślach, pragnieniach, działaniach. Niech ta łaska sprawi, żebyśmy jeszcze tutaj wszyscy razem z Tobą, w tej Wspólnocie byli i żebyś Ty był wśród nas i dla nas. Niech dobry Pan Bóg obdarza Cię zdrowiem, a nasza Matka Miłosierdzia niech czuwa nad Tobą i niech nie spuszcza z Ciebie oczu.”
Ks. Bartłomiej nawiązał do tej wypowiedzi podsumowując, że całe swe biskupie posługiwanie Ks. Arcybiskup oparł na mocy Ducha Świętego i że dziś jest to wielka skarbnica, w której my, ten Kościół, klasztor sióstr, pokolenia, które przeszły i przechodzą, naznaczane są Jego osobą, posługą i wydarzeniami, za co niech będzie dzisiaj chwała i dziękczynienie Bogu, a wszystko co kryje się w sercu Jubilata niech zamieni się w naszą żarliwą modlitwę.
Dostojny Jubilat w wygłoszonej homilii podziękował wszystkim za wspólnotę, jaką tworzą, w której mógł rozpocząć swoją kapłańską posługę blisko 60 lat temu i nawet, kiedy został powołany do szczególnej misji w Kościele Łódzkim, a jego posługa biskupia była ukierunkowana na całą diecezję, to czuł, że opatrzność związała go właśnie z tym miejscem w szczególny sposób. Stąd wyruszał do realizowania posług biskupich i tu wracał mając świadomość obecności ludzi na drodze swojego posługiwania, którzy go wspierali w tej posłudze, nie czuł się nigdy sam. Serdecznie za to bycie razem, tworzenie takiej jednej rodziny, podziękował – niech będzie we wszystkim uwielbiony Bóg.