Imieniny naszego Kapelana i Rektora Kościoła

4 września 2025

Świętowanie rozpoczęłyśmy w wigilię Imienin tj. 23 sierpnia. Śpiewem piosenek uczciliśmy ks. Bartłomieja, wyrażając w nich naszą wdzięczność za wszystko, co czyni jako rektor Kościoła klasztornego, dla całej wspólnoty w nim się gromadzącej na modlitwie oraz jako długoletni nasz kapelan, a zarazem współmieszkaniec. Ujmowały one nie tylko ważniejsze dokonania, ale również ciekawe momenty z codziennego życia, niejednokrotnie wywołujące wesoły uśmiech na twarzy. Wdzięczność nasza była także wypowiedziana w życzeniach przez jedną z sióstr w imieniu wszystkich.
W sam dzień Imienin modliliśmy się wraz z całą wspólnotą kościelną za ks. Bartłomieja podczas Mszy św. o godz. 10.00, której przewodniczył ks. Abp Władysław. Na wstępie było miejsce na życzenia. Dzieci z Przedszkola życzyły Solenizantowi tego, co najlepsze – jak się wyraziły – błogosławieństwa Bożego, by miał go w obfitości i każdego dnia wzrastał w świętości, by św. Bartłomiej go pilnował i by wspólnota się nim radowała.
Serdeczne życzenia w imieniu całej wspólnoty kościelnej, złożyła pani Krystyna podkreślając, jak wielki wpływ na życie kapłańskie naszego Solenizanta mają święci, między innymi Patron św. Bartłomiej, św. Jan Paweł II, św. Józef. Życzyła, by oni wszyscy pomagali ks. Bartłomiejowi w trudzie codzienności swoim orędownictwem.
Wyraziła między innymi radość, iż ks. Bartłomiej dzięki wsparciu św. Józefa, Patrona naszej Parafii i Patrona Rodzin stworzył wraz z ks. Abpem i ks. Józefem zgodną rodzinę kapłańską. „To nas cieszy i buduje – powiedziała - i z radością do takiej wspólnoty przychodzimy”.
Ks. Józef, jakby kontynuując tę myśl, powiedział, iż gdy się modlimy za kogoś, budujemy wspólnotę życia i z tym człowiekiem i z samym Bogiem, bo On nas do życia we wspólnocie powołał. Przywołując na pamięć zbliżającą się 70 rocznicę urodzin (30 września) ks. Bartłomieja, wyraził pragnienie nas wszystkich, by podczas tej Eucharystii dziękować Bogu za wszystko, co czyni jako kapelan sióstr i rektor tego Kościoła i modlić się, by Bóg darzył go zdrowiem i swoją łaską w duszpasterskiej posłudze wobec nas.
Nawiązując do „siódemki na początku życiowego licznika” ks. Bartłomieja – a w Biblii jest to liczba doskonała - ks. Józef wywnioskował, iż osiągnął on pełną w życiu dojrzałość. Ponieważ jednak w życiu duchowym nie ma granic rozwoju, życzymy Drogiemu Solenizantowi duchowej pełni na miarę Chrystusowej Ewangelii.
Po tych życzeniach rozległ się po świątyni gromki i radosny śpiew: „Życzymy, życzymy…”
Następnie ks. Arcybiskup rozpoczynając Liturgię Mszy św. zapowiedział, iż te życzenia wypowiedziane pod adresem ks. Bartłomieja i wyśpiewane uroczyście, składamy teraz w pokornej modlitwie Panu Bogu, aby je zechciał swoją łaską pobłogosławić i nadać im moc, aby mogły wszystkie pomyślnie i szczęśliwie się wypełniać.
Na koniec Mszy św. Ks. Bartłomiej serdecznie wszystkim podziękował za modlitwy i za wszystko. Główną myśl ujął w słowach: „Nie ukrywam, że jest to dla mnie radość, kiedy wszyscy jesteśmy w takich sytuacjach razem”.